کد مطلب:31968 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اعتقادات

شهيدان در اين جهان و جهان آخرت چه مقامي دارند؟

شهادت امري افتخار آميز است و شهيد جايگاه مقدسي دارد. اما به راستي شهادت، قداست خود را از چه چيزي گرفته است؟ بسياري از كشته شدنهاست كه نفله شدن است. احياناً به جاي اينكه افتخار باشد ننگ است. اين جا لازم است توضيح بيشتري بدهيم. مي دانيم مرگ و ميرها انواع و اقسام دارد :

1ـ مرگ طبيعي. اين نوع مرگها نه افتخار آميز است و نه سرزنش شونده.

2ـ مرگي در اثر بيماري مسري مثل وبا، و يا سيل يا زلزله و حوادث طبيعي اتفاق مي افتد اينگونه مرگها نيز هيچ افتخاري ندارد. ولي براي انسان مؤمن نوعي بخشش و رحمت الهي است كه موجب كاهش گناهان او ميشود.

3ـ مرگ در اثر خودكشي. اينگونه مرگها نفله شدن و هدر دادن خود است و بدترين نوع مرگ است.

4ـ مرگهايي كه پاي يك جنايت در كار است و قاتل، شخص مظلومي را بدون هيچ گناهي مي كشد. مرگ مقتول نيز در اينجا هيچ افتخاري براي او به همراه ندارد.

5ـ مرگهايي كه شهادت است. مرگي شهادت ا ست كه انسان با توجه به خطرات احتمالي و يا يقيني فقط به خاطر هدفي مقدس و انساني از آن استقبال كند.

شهادت دو ركن دارد: 1ـ در راه خدا باشد. 2ـ آگاهانه باشد.

شهادت به حكم اينكه عملي آگاهانه و اختياري است و در راه هدفي مقدس است افتخار آميز و تحسين برانگيز است و تنها مرگي است كه از حيات و زندگي بالاتر و بهتر است. مُثل شهيد مثل شمع است كه خدمتش از نوع سوخته شدن وفاني شدن و نورافشاني است. تا ديگران در اين نور كه به بهاي نيستي او تمام شده بنشينند و آسايش ببينند و كار خويش را انجام دهند. آري شهدا شمع محفل بشريتند. اگر اين محفل تاريك مي ماند، هيچ دستگاهي نمي توانست كار خود را آغاز كند يا ادامه دهد.

اما در مورد بدن شهيد:

يكي از دستورهاي اسلامي اين است كه هر فرد مسلمان كه مي ميرد، بر ديگران واجب است كه بدن او را به ترتيب خاصي غسل دهند و در جامه هايي پاك كفن كنند و سپس بر او نماز بخوانند و او را دفن نمايند. ولي اين دستور استثناء دارد و آن هم شهيد است. از اين دستور فقط نماز و دفن در مورد شهيد اجرا مي شو د اما غسل و شستشو و يا كفن كردنبداً.

شهيد اگر در ميدان معركه جان به جان آفرين تسليم كند، بدون غسل و كفن، با همان تن خاك آلود و جامة خون آلود دفن مي شود.

مقام شهيد در آخرت: در حديث است كه خداوند شفاعت سه طبقه را در قيامت قبول مي كند: طبقه انبياء، بعد از آن طبقة علما، و بعد شهدا.

اميرالمؤمنين مي فرمايد: خدا شهدا را در قيامت با بهاء و عظمت و نورانيتي وارد مي كند كه اگر انبياء از مقابل اينها بگذرند و سوار باشند به احترام اينها پياده مي شوند. از شهيد سؤال و جواب قبر و برزخ برداشته مي شود. از پيامبر اكرم (ص) علت را پرسيدند؟ پيامبر فرمودند: شهيد در زير برق شمشيري كه بالاي سرش بود آزمايش خودش را انجام داد و پيشاپيش پاسخ همه پرسشها را داد.